Dag 7:St Leon-Rot naar Weil der Stadt

Ondanks dat er 's nachts wat regen viel prima geslapen in ons tentje. En als we vroeg op zijn met een zonnetje kan de dag niet meer stuk.
Ontbijten doen we met Henk en Carla, met een lekker potje thee en koffie, verse broodjes  en inclusief yoghurtjes die hans vanuit de kampwinkeltje heeft meegebracht. 
En we zijn weer vlot op pad, zoals gewoonlijk rijdt de tandem als eerste weg, maar 10 minuten later worden we door hen ingehaald: verkeerd gereden.

Na een kwartiertje komen we in St Leon Rot langs een supermarktje dus gelijk 
maar wat broodbeleg en drinken inslaan. En Carla brengt ook chips en studentenhaver mee, want dat beviel gisteravond op de camping ook prima.

Vervolgens lange rechte stukken door de bossen, dat schiet dus flink op. Vervolgens door Bruchsal, met een mooi stuk door een park met uitzicht op het Barockschloss. 

En vervolgens een steeds meer heuvelachtig terrein langs de spoorbaan. Heuvelop 
Lopen we in op Carla en Henk, die de zware tandem en alle bagage als ballast hebben om mee naar boven te zeulen. En zo komen we gezamenlijk Bretten binnen en scoren koffie met lekkere taart bij de eerste konditorei die we tegenkomen. Met een enthousiaste dame die   Wat moeite heeft met de koffiemachine, maar heel trots is dat ze in de bakkerij nog alles op ouderwetse manier met de hand doen.

De volgende stop is noodgedwongen een schuilhut want na een zware klim van minstens 10% puffen we even uit en begint het te gieten. Mooi getimed dus, we lunchen in de hut als nog twee Nederlanders (op weg naar Rome) aankomen. Waarvan er 1 inmiddels 70 is en deze rit al twee keer eerde heeft gemaakt. En zijn vriend heeft Santiago de Compostella met de fiets gedaan. Genoeg stof voor uitwisselen van ervaringen dus. 

Zodra het droog is dalen we af naar Pforzheim, maar het blijft wisselvallig. En als we pforzheim uitrijden door het dal van de Wurz kondigt zich al onweer aan. Mooie weg door een prachtig dal, eerst nog over een onverhard pad langs de rivier en later over de (gelukkig niet zo drukke) weg. Met wederom op het juiste moment, net voor de regen losbarst, een schuilmogelijkheid bij een verlaten Gasthof. 

En zo komen we eind van de middag na 106 km moe aan in Weil der Stadt, op zoek naar een slaapplaats. Dat is nog niet eenvoudig, de Reitsma adressen zijn dicht, het hotel is dicht, resteert een Gasthof buiten de stad die door andere Rome-fietsers werd afgeraden. Maar de ontvangst is allerhartelijkst, er zijn kamers vrij, we kunnen er wat eten, en de fietsen kunnen veilig op het terrein staan. Dus lekker douchen en gezamenlijk eten, inmiddels zijn de andere Nederlanders ook gearriveerd.
Gezamenlijk de chips en noten verorberd, gekletst over de verschillende fietsroutes, biertje erbij, hapje eten, nog een beetje verslag bijwerken en plaatsen, en vroeg op stok want we zijn allemaal behoorlijk moe.