dag 4: van Grevenmacher naar Kedange-sur-Canner

De nacht was weer erg fris maar dankzij een slimme omwisselactie (Renee’s nieuwe slaapzak naar Hans en die van Hans, wat eigenlijk de oude van Renee was, weer terug. Zo zijn jullie er nog?

Het eten in de bistrot van Grevenmacher was heerlijk, zij het aan de prijs, maar dat compenseert de lage kosten van overnachting weer. Want de eetroutine is als volgt: s ochtends crackertje met water, zo snel mogelijk koffie met wat lekkers van de patisserie, vervolgens broodje met pindakaas op een leuk plekje onderweg, en net voor de camping een biertje op een terras. Vervolgens op de camping (als het tentje staat) bier met chips, en om een uur of 7 uit eten. Waarom we kookspulletjes, pannen, bordjes,  bestek, gasje, adventure food maaltijden etc. Etc bij ons hebben is ons niet geheel duidelijk, misschien voor de ene keer dat er geen restaurantje in de buurt is. Na de vakantie maar weer wat afkicken  van het bovenmatig alcoholgebruik.

Goed vandaag gaat de route voor een groot deel langs de moezel, over de Moselradweg, een prima geasfalteerd fietspad dat afwisselend in Luxemburg, duitsland en frankrijk is gesitueerd. Met in Luxemburg de leukste terrassen voor koffie met apfelstrudel, zoals we die in Remich tegenkomen. Je fietst steeds vlak langs het water met mooie uitzichten op de wijnvelden. Bij Schengen passeren we het drielandenpunt en zien de boot waarop het verdrag van Schengen is getekend helaas niet. Verderop in frankrijk komen we kerncentrale van Cattenom tegen die we ook al kennen van onze tocht over de groene route, er zijn er twee van de vier nu operationeel, wat te zien is aan de waterdamp die uit twee van de koeltorens opstijgt. De wolkenmakers zoals Marianne het aan de kleinkinderen uitlegde.

Hier verlaten we het moezel fietspad en dat betekent weer aan de klim. In dit geval langs de rivier de Canner, naar het dorpje Kedange-sur-Canner, waar we een hotelkamer hebben geboekt. Simpelweg omdat er in dit deel van Frankrijk weinig toerisme en dus ook weinig campings zijn. De kamer is simpel, wel een mooi grasveldje waar we de nog natte tent drogen, en een terrasje voor een drankje.

Renee maakt nog contact met twee Nederlanders die er ook verblijven op doortocht naar familie. We komen dit op de tocht weer regelmatig tegen, net als op de andere trektochten.  het is hartstikke leuk om, al is het maar even, met mensen in contact te komen voor een kletspraatje. Buiten het feit dat het eten in het restaurantje prima is en de kamer ook, valt er niet veel meer te melden over dit verblijf in Kedange.