Dag 3: van Obereisenbach naar Grevenmacher

De routine van de fietstrektocht begint al aardig ingesleten te raken. ‘s Ochtends als eerste de stoppen uit de matjes (pssst, ad en marianne herkennen dat geluid wel) zodat ze makkelijker opgerold kunnen worden. Renee pakt de tassen in, hans ontfermt zich over de electronica (nog even een telefoon, garmin, iPad, iPhone opladen) stoeltjes opvouwen, slaapzakken oprollen, broodjes halen, douchen, aankleden en de tent inpakken. Dat laatste is met de vochtige nachten nog het meest uitdagend, want zowel tent als grondzeil zijn in de ochtend nog doornat en gaan dus vaak maar nat de zak in. 

En meestal na 1,5 uur ons ding doen en staan de fietsen klaar voor de dagetappe. Waarbij we meestal al snel ergens de eerste koffie op een terrasje scoren. Ondanks dat we kookgerei, koffie en thee bij ons hebben. Wat hierbij ook nog meespeelt is dat het in de ochtend nog het best fietst want het is nog niet zo warm en we zijn zelf ook nog fris. 

Zo ook vandaag, we zijn al vroeg van de camping vertrokken en fietsen redelijk vlak langs de Our richting Vianden waarvan we verwachten dat we er al vroeg koffie met wat lekkers kunnen krijgen. Na enige discussie over de route (links of rechts van de rivier) rijden we Vianden binnen langs het stuwmeer en onder het mooie slot langs waarvan we hebben gelezen dat het vroeger van de familie van Oranje-Nassau was. Voordat Willem de eerste het verpatste aan een slimme zakenman. Dat handelen met onroerend goed zat er dus al vroeg in bij de Oranjes.

Op het terras blijken we wel koffie maar niet de bijbehorende versnaperingen te kunnen krijgen, we nemen dus maar 1 koffie en halen dat verder op de route wel in. Verder het dal door steken we regelmatig over naar de Duitse kant van de rivier maar het blijft allemaal goed te doen, en als we een uurtje later een terras tegenkomen waar wel wat te eten is pakken we die kans gelijk aan. We worden vergast op een idioot groot stuk appelgebak, wat Hans al nauwelijks opkrijgt laat staan Renee. Maar weer met heerlijke koffie.

Een stuk verder wacht ons een stevige klim als we het Mullerthal inrijden. Dit dal moet erg mooi zijn, dit gebied wordt ook wel klein-zwitserland genoemd. Maar groot is onze schrik als de weg twee kilometer verder is afgesloten wegens werkzaamheden verderop. Al het verkeer wordt omgeleid, jawel, verder het dal uit naar boven. En we zitten niet op nog veel meer hoogtemeters te wachten want inmiddels is het al behoorlijk heet geworden. Dus na enig bestuderen van route besluiten we om de andere door Benjaminse beschreven variant te kiezen, weliswaar 20 km om maar met aanzienlijk minder hoogtemeters. We rijden dus weer terug naar het Ourdal en vervolgen onze weg naar Echternach, over een mooi vrijliggend fietspad. Langs de Our zijn ook heel veel campings, de een nog voller en onaantrekkelijker dan de ander. We besluiten dan ook door te rijden Naar de Moezel, oftewel de Moselle zoals die hier wordt genoemd. Dus rijden we een uurtje later het stadje Wasserbillig in en rijden inderdaad tegen de Moselle aan. Hoewel dit niet  echt een leuk stadje is is er wel een terras en ze schenken weissbier van de tap, dus daar zwichten we voor. Na de eerste slok van Hans (die eigenlijk de allerlekkerste moet zijn) komt er toch wat twijfel, hoort het bier zo zuur te smaken of is er iets niet helemaal goed mee. Het blijkt nadat de barvrouw ook geproefd heeft dat er iets mis is met het vat en ik krijg een vervangende fles, op zich prima maar ik hoop wel dat die slokken fout bier geen consequenties gaan krijgen. Inmiddels begint het wel tijd te worden om  een onderkomen voor de nacht te vinden maar aan campings geen gebrek aan de Moezel. Helaas wel aan leuke campings, en als we de camping van Grevenmacher oprijden wil Renee het liefst direct rechtsomkeert maken. Voor de ingang twee benzinestations, wat uitgezakte types hangend op het terrasje voor de receptie, de camping vol met vaste plaatsen, gelegen tussen snelweg, spoorbaan en Moezel, nee aanlokkelijk is anders. Maar we hebben niet veel opties en dan blijkt dat de vrije plaatsen toch wel leuk liggen, aardige mensen om ons heen die ook wel in zijn voor een praatje, de benzinestations verkopen bier en chips, en een stukje verderop is een prima restaurantje, uitstekend sanitair, kortom uiteindelijk een prima stek (voor een nachtje).