Dag 23: van Monte di Fo naar Florence (Galluzzo)

Top dag vandaag!!

Wakker worden met een zonnetje, een niet zo zware etappe in het vooruitzicht, bijtijds aankomen en een afspraak vanmiddag en vanavond met Eduard en Wilma, die in de buurt op vakantie zijn en ons een dagje komen opzoeken.
Dus bijtijds opgestaan, ontbijt op de camping in het zonnetje voor onze mobilhome. Nog even staan kletsen met een Italiaanse jongen die alleen met zijn Vespa uit 1980 door Toscane aan het toeren is. En hem de naam en het adres van het boek 'Vespa met uitzicht' meegegeven, dat het verhaal doet van een Australiër die verslag doetvan vergelijkbare reis. Internet is toch zo handig.

Omdat we op Monte di Fo nog op pashoogte zitten zit er veel afdaling in de route vandaag. En dat was wel heerlijk, de daling ging toch grotendeels geleidelijk zodat we van de schitterende vergezichten konden genieten. Tenminste het eerste kwartiertje, vandaar reden we de laaghangende ochtendmist in.  Eenmaal beneden halverwege de etappe brak de zo'n goed door en konden we de klim door het dalletje starten. Viel uiteindelijk mee, nergens steil omhoog, en aan het eind een leuk simpel terrasje voor de koffie met koek. En kort daarna wederom dalen, en dan in de richting van Florence. Met steeds meer spectaculaire uitzichten op de stad. De route loopt niet echt door het centrum, maar omdat we relatief vroeg waren zijn we nog wel even het beroemde centrum ingefietst. Dat ging heel goed over een fietspad langs de Arno. Eenmaal in het centrum ons samen met fietsen op de foto laten zetten voor een van de beroemde beelden op een beroemd plein. Degene aan wie we het vroegen de foto te maken was natuurlijk een Nederlander, die, zoals we vaker tegenkomen, erg verbaasd was dat je vanuit Nederland hier naar toe kan fietsen.
We hadden het echter gauw gehad met de drukte dus teug langs de rivier naar de route, maar onderweg  in een leuk parkje met kiosk nog even een biertje gescoord. Met chips natuurlijk, dat zijn we ondertussen zo gewend.

Inmiddels weer op de route gaat het dan weer omhoog. En omdat we een km of 10 buiten de stad een onderdak hadden geboekt (wederom via booking) was het nog even pittig klimmen. Vooral de laatste kilometers zaten we regelmatig ruim boven de 10%, maar dat had wel als voordeel dat eenmaal aangekomen bij ons optrekje voor die avond, een mooi uitzicht hadden, o.a. op de duomo van Florence.
En ons optrekje mocht er ook wezen. Een kamer in een oud Franziskaner klooster dat verbouwd is naar een luxe resort. En zo zag het er ook uit, schitterende kamer en dito badkamer. En het leuke is dat op de kamer dan een blad ligt met de normale kamerprijzen, in dit geval 250 Euro per nacht. Dus toch nog even gecheckt of we via booking.com de juiste prijs hadden vastgelegd ( 73 euro per nacht) en dat bleek zo te zijn.
Dus even ontspannen douchen, en even later stonden Eduard en Wilma aan het hek van het terrein. Voor hen 40 km rijden, dus dat viel erg mee.
Dus heerlijk in de tuin van het klooster geborreld, bijgekletst, nog even ge-whatsapp-d met de kids, en gelijk maar wat overtollige bagage meegegeven, zoals de eerste twee routeboekjes, gas, brander en pannetjes, wat kleding, want zelf koken hier is niet echt concurrerend met uit eten gaan.. Dat scheelt ons weer een paar kilo op dereserendeklimmetjes.
Omdat het diner in ons klooster toch wat sjiek keek maar even met de auto naar een plaatselijke pizzeria. Dat was nog niet zo eenvoudig, in die buurt, de buitenwijken van Florence, is niet zoveel, en het was erg druk in de spits dus we zijn een half uurtje aan het zoeken geweest. De Mac die we wel vonden hebben we maar achter de hand gehouden voor als we echt niets zouden kunnen vinden.
Maar gelukkig was dat niet nodig, we kwamen we een aardig tentje tegen, prima eten, gezellige ober die wel van een geintje hield en goed Engels sprak, gezellig TL licht en een wierookstokje tegen de muggen. Kortom een prima avond dus. Vandaar teruggebracht naar ons klooster, en daarbij viel de gigantisch steile weg die we 's middags hadden gefietst weer op. Zelfs met de auto was ie uitdagend.
Uiteindelijk als een patatje ons mandje in, morgen de echte eerste Toscane etappe!