Dag 22: van Castenaso naar Monte di Fo

Vanochtend vroeg op om de warmte bij het klimmen een beetje voor te blijven. En we zaten dan ook om 8:15 op de fiets. De eerste 20 km nog in de aanloop naar de Appenijnen, en daarna de eerste kilometers een mooi dal door wat begon als vals plat. Zonnetje, goed asfalt, en, omdat het zondag is, ook weer een hoop Italianen op racefietsen die deze weg ook nemen. Met weer de aardige aanmoedigingskreten, verbaasde blikken naar het materiaal van Renee, die voor de gelegenheid ook de tent achterop heeft dus er als een pakezel uitziet. En ook wat blikken naar mijn fiets, is die nu ook electrisch ondersteund of niet.
Bij een stop raken we aan de praat met fietsers, waar komen we vandaan, waar gaan we naar toe, met handen en voeten want Italianen spreken niet echt over de grens.
Vervolgens stappen we weer op aan het begin van een forse klim, in het spoor van een hoop Italianen. En als ik na een half uurtje toch even check op de navigatie waar dat plaatsje dat Reitsma heeft beloofd toch blijft, blijken we op de verkeerde weg te zitten. We gaan wel omhoog, dat is goed, en alle fietsende Italianen gaan ook deze kant op, maar niet over onze Reitsma route. Even later zien we het einddoel van al die race fietsers, Quinzano, waar een koffietent is met mooi parkje. Daar kunnen we koffie voor ons beiden en stroom voor Renee krijgen, het gaat met dat klimmen toch wel hard met de accu.
En uitgebreid kijken naar hoe we van hier toch op de goede route komen, en een goed Engels sprekende Italiaan is behulpzaam. Hoewel de weg die hij aanwijst niet op mijn navigatie-app te zien is.
Maar goed het alternatief, terug naar beneden is ook geen optie.
Dus vertrekken we op de door hem aangegeven richting en dalen vervolgens een fiks eind. En dat terwijl de Passo de Raticosa echt nog een heel eind verder omhoog is. Dus nog maar twee keer gevraagd maar we gaan echt de goede kant op. En een stuk verder is het uit met de afdalingspret en gaan we weer klimmen, en klimmen, en klimmen. En op navigatie zitten we inmiddels midden in het groen, geen weg te zien. Maar er staan wel borden dat we goede kant op gaan. Enige zorg is nog dat Renee boven op de pas is voordat de accu leeg is. 
Gelukkig lukt dat net, het had geen kilometer verder moeten zijn! Overigens is mijn accu op de pas ook redelijk leeg, het aantal hoogtemeters was 1300, maar met al die bagage is dat toch heftig.
Op de pas is het een drukte van jewelste van motoren, die hier genieten van de lunch na het heerlijk door de talloze bochten scheuren. En gelukkig is er ook stroom, dus kunnen we voor de laatste 12 kilometer van vandaag ( half omhoog, half omlaag) bijtanken.

We hebben geen lust de tent op te zetten maar gelukkig hebben de meeste campings stacaravans of mobilhomes te huur. Bij de eerste camping gaat dat mis, ze zijn bezet, maar de volgende camping 4 km verder (bergaf) heeft nog wel plek. En dus zitten we daar nu, met een mooi uitzicht, gezellige buren waar we even een wijntje mee drinken, een wasmachine en droger dus morgen weer schone kleren aan, dat werd overigens wel tijd.
Straks een pizzaatje, die hier erg lekker schijnen te zijn, morgen een relatief lichte etappe naar Florence. We gaan de stad niet bezoeken, maar hebben er net buiten een kamer geregeld in een voormalig klooster. En met Eduard en Wilma afgesproken dat ze bij ons langskomen, ze staan op een km of 40, daar zien we echt naar uit.

Morgen meer

Verstuurd vanaf mijn n geliPad