Dag 12: van Klosterle naar Ried, over de Arlbegpas

Geheel volgens verwachting stonden we op met een prachtig blauwe hemel en een zonnetje die zijn best al deed over de  bergen heen te schijnen. Douchen, inpakken, om kwart over acht stonden de fietsen klaar en konden wij aan het ontbijt. Dat, geheel zoals we steeds al gewend zijn, wederom uitgebreid en lekker is. Renee een bak verse yoghurt, hans een eitje, zo leggen we een goede bodem voor een flinke klimpartij vandaag. Vanuit ons Gasthof gaat het direct omhoog, we moeten van 1050 naar 1795 meter, en dat met die bagage is best een uitdaging. Voor deze gelegenheid heb ik de tent die steeds op mijn fiets zit maar bij renee geplaatst. Uiteindelijk is Renee de betere klimmer, en die mag dus best 5 kilootjes extra meenemen!

Om anderhalf uur klimmen samen te vatten: verstand op nul en blik op oneindig, niet te veel naar renee kijken die er al snel vandoor gaat, maar onderweg steeds even wacht met camera om mijn verbeten uitdrukking vast te leggen.

Op de steilste stukken van 10% fietst zij nog met 11 km per uur naar boven, terwijl ik het moet doen met 6-7 km per uur.
Maar het weer is mooi, de weg niet druk, de tunnels te doen en na 1,5 uur zijn we beide bovenop de pas, en trakteren we onszelf op koffie met wat lekkers. Nog even de Gazelle Fuente op de foto gezet, kunnen we misschien nog gebruiken voor een reclamespotje voor Gazelle.

Net voor we de lange afdeling in willen zetten komt er van die kant een fietser van mijn leeftijd naar boven, en even later zijn vrouw, lopend met bepakte fiets. Ze zetten ze beide neer en omdat het allebei Santos fietsen zijn denk ik al gauw dat het Nederlanders zullen zijn, maar het blijken Australiërs, en zoals ze allebei op hun shirt hebben staan. Ze doen de Aussie-Suisse tour, zeg maar een rondje Zwitserland. Ze komen zelf uit Perth, en komen al vaker in Europa fietsen, en hebben deze fietsen in Amsterdam gekocht.
Even gezellig zitten kletsen, ons boekje even laten zien en hij vond het heel jammer dat ie niet in het Engels verkrijgbaar is.

Na het afscheid op weg naar beneden en dat ging perfect, over een mooie we eerst met 60 afdalen (ook Renee) en later 20 km met 2-3%, dus een heerlijk tempo, in het zonnetje door een schitterend dal met een marklin achtig landschap, inclusief spoorbaan!
Zo waren we dus snel in Landeck, waar we nog even hebben gekeken of we een fietsenmaker konden vinden want mijn Stevens maakt bij het klimmen een verontrustend krakend geluid. Maar die vonden we niet dus dat moeten we later nog maar eens proberen.

In dat mooie weer het Inntal ingefietst over een mooi fietspad dat we voorlopig gaan aanhouden. Het is aangelegd met subsidie van Europa (wat ons betreft dus goed besteed), een volgt een oude Romeinse weg (via Claudia Augusta) tot flink in Italië. Gaan we dus nog veel plezier van hebben.
In Ried willen we het voor vandaag voor gezien houden, en via de tourist info komen we in Pension Delacher, met een prima kamer met heel groot balkon, want we zijn de enige gasten en kunnen het hele balkon gebruiken. Heerlijk in het zonnetje, het is hier al flink warmer dan eerder, ondanks dat we nog steeds op 1000 meter hoogte zitten. Bij de super wat bier, nootjes en broodjes gehaald, we eten vanavond eens simpel in ons pension.

Vandaag niet zo'n lange etappe, 65km, inmiddels wel over de 1100 km

Morgen dreigt het eind van de middag te gaan regenen, dus we gaan vroeg de Reschen pas over, weer zo'n 850 meter klimmen, maar daarna ook weer flink dalen, Italië in. Waar voor de komende dagen de weersvooruitzichten prima zijn.