Dag 27: van Siena naar Montalcino: 56 km

Renee en ik hadden het er gisteren nog over, wat hebben we vaak de mazzel gehad de buien net mis te lopen. Eergisteren nog toen we aankwamen in Siena, 10 minuten na aankomst begon het te regenen, en dat hebben we veel gehad deze reis.
Maar niet vandaag. De voorspelling was unaniem door alle apps: 's ochtend een beetje bewolking, 's middags zon, misschien een paar spettertjes regen.
Dus wij vroeg op om voor de ergste hitte de klimmetjes van vandaag te doen. Willen we om acht uur starten, begint het te spetteren, en 10 minuten later giet het. Ok dan wachten we een uurtje. Nog steeds gieten, en een uurtje later nog steeds. Als het even wat droger lijkt pakken we alsnog de fietsen, en duiken daarna de koffiebar op de camping in want het hoost weer. Maar uiteindelijk is er geen ontkomen aan, en we stappen in vol regen-ornaat op de fiets. Eerst nog even het drukke Siena door, geen pretje als het hoost. Maar nat zijn we, dus gewoon op weg. Na een uurtje het eerste dorpje met koffietent. Die maar binnengegaan om een beetje warm te worden, want die nattigheid maakt het behoorlijk fris.
Net als we weggaan komen er nog twee verzopen fietsers binnen. Het zijn Amerikanen (uit Seattle, dus naar eigen zeggen wel gewend aan de regen). Die een rondreis op de fiets maken met bagagevervoer, geregeld door " macsadventure", wat volgens hen op zich al een avontuur is. Ze kijken dan ook jaloers naar ons routeboekje en GPS support.
Na een uurtje hebben we voldoende moed verzameld om weer te starten.
Door al die regen kom ik er onvoldoende aan toe om te vertellen hoe mooi deze etappe eigenlijk is, zelfs in de regen. Gelukkig is het wegdek prima en de weg rustig, licht omhoog en omlaag, met aan het eind een forse klim naar Montalcino.  Als we die klim starten is het inmiddels droog geworden en al een beetje aan het opklaren.

Renee kreeg nog even last van haar lege-accu angst, want met dat klimmen ging het wel erg hard met de accu. En het feit dat het koud was had niet alleen tot gevolg dat Renee's voeten onderkoeld raakten, maar ook dat de capaciteit extra snel terugloopt. 

Maar na 10 km klimmen rijden we dan toch Montalcino binnen en vinden ons overnachtingsadres snel, een affittacamere, wat zoveel wil zeggen dat er alleen een kamer is. En geen receptie of andere hotel- faciliteiten. Wel een keukentje, douche en wasautomaat overigens. We kunnen de fietsen binnen stallen, en genieten na het uittrekken van de natte zooi van een heerlijk hete douche.

Renee maakt nog even gebruik van de wasautomaat om de fietsskleding te wassen, de droger is helaas defect dus hangen de fietskoerier nu aan ons hemelbed. Romantisch. 

Na nog een uurtje mist breekt dan eindelijk het zonnetje door. Hopelijk dat de voorspelling voor morgen (hele dag zon) wel gaat uitkomen.