Dag 28: van Montalcino naar Castel d'Azarre

De weersvoorspellers lijken gelijk te krijgen. We staan op met een prachtig blauwe lucht. Pas nu zien we hoe ongelofelijk mooi het uitzicht vanaf het hooggelegen Montalcino is. Rondom kijk je kilometers ver weg over het Toscaanse  landschap, extra mooi is dat er ver onder ons nog een heel wolkendek is te zien. En naar het zuiden, de richting die wij vandaag opgaan, is de Monte Amiata te zien, de hoogste berg van midden Italië, 1738 meter hoog, en de start van het vulkaan landschap waar we vandaag door zullen fietsen.Het ontbijt is  eenvoudig, en na het vervangen van mijn remblokjes (gisteren in de regen deed de achterrem hoegenaamd niets meer) rijden we de stad uit. Het gaat ook vandaag weer flink omhoog en omlaag, maar we starten met een flinke afdaling.
En na de regen gisteren is het afdalen in het zonnetje extra genieten. Maar na de afdaling komt een flinke klim, vandaag moeten we weer zo'n 1300 meter stijgen. 
We drinken de ochtendkoffie in Casteldelpiano, en met het oog op de vele klimmetjes zetten We de accu ook maar even aan de stroom. Renee heeft nog een aardig onderonsje met een Nederlandse vrouw op het terras, en daarna is het wederom genieten door het inmiddels wat meer beboste landschap. We schampen de Monte Amiata langs mooie dorpjes, o.a. St Fiora, waar we in het parkje genieten van onze lunch. Inmiddels zijn er ook wat wolken verschenen, die hadden ze dan weer niet voorspeld, maar echt dreigend is het niet.
We hebben een agriturismo geboekt net voor Castel d'Azarra, en als we daar om een uur of drie aankomen worden we allervriendelijkst verwelkomd door de hond Lupo, en de zoon des huizes, die ons gelijk de pasgeboren katjes laat zien. Schattig.
De conversatie met de zoon en de vrouw des huizes is niet eenvoudig. Beiden spreken nauwelijks een woord over de grens, en het vergt heel wat creativiteit om elkaar met veel gebarentaal een beetje te begrijpen. Wel krijgen we gelijk koffie, koekjes en fruit geserveerd, prima.
We zijn de enige gasten en we kunnen de kamer kiezen, dus nemen we het appartement met keukentje en zitkamer.
Ik ga nog even boodschappen doen in het naburige dorp (5 km), en tussen wat wolken door kunnen we toch nog genieten van een heerlijk avondzonnetje. Als die achter de heuvels is verdwenen wordt het snel kouder, gelukkig kunnen we de radiatoren aankrijgen en wordt het in ons huisje lekker warm. Later komt de gastvrouw met haar man nog even informeren of alles toch echt naar wens is en of we nog een kopje koffie willen. Nu dat willen we  wel, dus we krijgen nog keurig een espresso en een cappuccino geserveerd. Letwel, de espresso voor renee, we maken heel vaak mee dat de Renee de cappuccino krijgt geserveerd en ik de sterke espresso, blijkbaar heeft Renee de meer manlijke smaak en ben ik het watje.
Morgen weer mooi weer (voorspeld), en een wat eenvoudiger etappe naar het Lago di Bolsena.