Dag 29: van Castel d'Azarra naar Capodimonte, 63 km.

Na een heerlijk nachtje slapen starten we met ontbijt. Hans had gister aangegeven dat hij wel een flink ontbijt lustte, dus kreeg hij salami, ham, brood en toast. Wederom was de conversatie met onze gastvrouw moeizaam, maar wel heel hartelijk. Na afscheid te hebben genomen van haar, hond en poezen, konden we weer verder. 
De eerste 15 km was wonderschoon, prachtige vergezichten met wat wattendekens in het dal en heerlijk afdalen. Gelukkig goed asfalt.
We dronken koffie in Onano op het plein onderaan een gigantische burcht met deze keer geen gebak maar kinder chocola. Ook lekker!
Af en toe klimmetjes en afdalen, dus het viel wel mee. Behalve toen we bij het Lago di Bolsena kwamen. We wilden op de camping la Perla del Lago een Mobile Home huren, dus reden een tijdje langs het meer. De weg ging gedurende 1 1/5 km over in een stoffig onverhard stuk en toen kwam er ook ineens een helling van 20 procent. Ja, dan ben ik toch wel blij met mijn stand turbo! Ondertussen werden we steeds enthousiast begroet door langsfietsende mannen in snelle fietsskleding. Bij de camping aangekomen bleek die nogal druk en geen mobile Home beschikbaar. We hadden geen warm gevoel bij die plek, dus onze tent opzetten leek ons niet aantrekkelijk. Eerst maar wat drinken, dus reden we richting Capodimonte en streken neer op een terrasje met uitzicht op het meer met bier en Wi-Fi.
Daar vond Hans vlakbij een agriturismo via Booking en aangezien ze geen WiFi hadden ook maar gelijk voor morgen gekeken. Hans dacht aan een mobile Home bij het Lago di Vico. Die zagen er aardig uit dus gelijk geboekt. Helaas bleek Hans een etappe te ver gekeken te hebben, hij had er een op de camping in de buurt van Rome geboekt. Wat op zich niet verkeerd was, alleende datum klopte niet. Dus belde hij naar de camping, ze zouden morgen kijken of het te veranderen was.
Maar toen moesten we natuurlijk nog steeds iets voor morgen hebben! We besloten de etappe voor morgen iets te verlengen, zodat we een wat betere verdeling hadden en boekten een B&B bij Ronciglione. Dat geregeld te hebben togen we richting Agriturismo. 
Helaas was het weggetje ernaar toe, hobbelig en modderig. En het hek dicht! Er stond wel een telefoonnummer, dus Hans belde en kreeg een slecht Engels sprekende Italiaan aan de lijn, die zei dat hij er zo aankwam. Ondertussen werden we lek gestoken door kleine mugjes, maar na 10 minuten kwam de eigenaar op z'n scooter aangereden. Hij liet ons de kamer zien en direct erna kwamen drie jonge mensen ons ook verwelkomen en vroegen of we een kopje koffie wilden drinken. Ook deze spraken nauwelijks Engels, maar met handen en voeten kwamen we een heel eind. Ze vertelden dat ze bekenden hadden in Groningen, of all places!
Na een douche en Hans richting bar in het dorp voor bier en chips, gingen we lekker buiten zitten op het terras in het zonnetje. Helaas de zon was ondertussen vertrokken en had plaats gemaakt voor een hoop wolken, zodat ik weer met m'n fleece aan moest zitten. Dus die warme, zwoele avond waar we op hoopten zit er ook deze keer niet in!